Webinaria

Webinarium poświęcone bardzo ważnemu gatunkowi Arktyki – alczykowi. Webinarium rozpoczniemy od przedstawienia tego fascynującego gatunku, zajrzymy do gniazda alczyka, posłuchamy jego śpiewu i odkryjemy, co stanowi jego dietę. Wszystko po to, aby rozbudzić w uczestnikach fascynację, jakiej doświadczają wszyscy badacze alczyków – a w Polsce jest ich co najmniej kilku! Prowadząca webinarium Liliana Schönberger badała alczyki przez wiele lat i w czasie webinarium wyjaśni słuchaczom, co takiego niezwykłego kryje się w tym gatunku, i co może nam on powiedzieć na temat zmian zachodzących w Arktyce.

Przejście północno-zachodnie to szlak morski łączący dwa oceany: Atlantyk i Pacyfik, przez Morze Arktyczne, wzdłuż północnego wybrzeża Ameryki Północnej. W czasach historycznych przejście to było praktycznie niemożliwe do pokonania przez człowieka, a próby jego pokonania były bardzo często śmiertelnie niebezpieczne. Ale wraz z unowocześnieniem statków, a także wskutek zmian klimatycznych, żeglowanie przez kanadyjski archipelag z zatoki Baffina do Morza Beauforta stało się coraz powszechniejsze i łatwiejsze.

Walka o ujarzmienie przejścia północno-zachodniego była jednym z najtrudniejszych wyzwań w świecie żeglugi. Trasa znajduje się 800 km na północ od koła podbiegunowego i mniej niż 1 930 km od bieguna północnego.

W 1845 roku Sir John Franklin poprowadził brytyjską wyprawę, która miała znaleźć przejście; ani on, ani żaden z jego ludzi z tej wyprawy nie wrócili.

Dopiero na początku XX wieku w latach 1903-06 Roald Amundsen, norweski podróżnik, dokonał pełnego tranzytu drogą morską na pokładzie swojego niewielkiego statku Gjöa.

Jak wygląda dieta zimownika, czyli osoby, która pracuje przez cały rok w stacji polarnej? Czego najbardziej brakuje, na co nie można już  patrzeć, a co smakuje zupełnie inaczej, niż do tego przywykliśmy? Mało > tego - gdzie się robi zakupy na okrągły rok i jak przetransportować je > do stacji? W jakiej temperaturze przechowuje się żywność? Czy w stacji polarnej można hodować pomidorki koktajlowe?

 Uff, z racji tego, że tych pytań jest tak wiele, najlepiej będzie o tym opowiedzieć! Zapraszamy na webinarium o diecie polarników - zajrzymy do talerza, kuchni i magazynu z żywnością.

Kontynuujemy cykl "Wielkie wyprawy"z czasów heoricznej eksploracji rejonów polarnych. 

Historia dwóch przebiegających w tym samym czasie wypraw – norweskiej Amundsena i brytyjskiej Scotta, których celem było zdobycie Bieguna Południowego. Wielkie ambicje, różna organizacja, wspaniały sukces i dramatyczna porażka. Kto wygrał wyścig na kraniec globu?

Przejście północno-zachodnie to szlak morski łączący dwa oceany: Atlantyk i Pacyfik, przez Morze Arktyczne, wzdłuż północnego wybrzeża Ameryki Północnej. W czasach historycznych przejście to było praktycznie niemożliwe do pokonania przez człowieka, a próby jego pokonania były bardzo często śmiertelnie niebezpieczne. Ale wraz z unowocześnieniem statków, a także wskutek zmian klimatycznych, żeglowanie przez kanadyjski archipelag z zatoki Baffina do Morza Beauforta stało się coraz powszechniejsze i łatwiejsze.

Walka o ujarzmienie przejścia północno-zachodniego była jednym z najtrudniejszych wyzwań w świecie żeglugi. Trasa znajduje się 800 km na północ od koła podbiegunowego i mniej niż 1 930 km od bieguna północnego.

W 1845 roku Sir John Franklin poprowadził brytyjską wyprawę, która miała znaleźć przejście; ani on, ani żaden z jego ludzi z tej wyprawy nie wrócili.

Dopiero na początku XX wieku w latach 1903-06 Roald Amundsen, norweski podróżnik, dokonał pełnego tranzytu drogą morską na pokładzie swojego niewielkiego statku Gjöa.

Wielu śmiałków podjęło się eksploracji polarnej – Antarktydy,  Bieguna Północnego i Przejścia Północno –Zachodniego. Porównamy  wyprawy, które odniosły sukces i te, które poniosły klęskę. Może znajdziemy klucz do sukcesu?