Wiemy, kto pojedzie na Spitsbergen! Konkurs MISJA POLARNA 2020 dla młodzieży i dorosłych rozstrzygnięty!
Nie było łatwo wybrać finałową dwunastkę: zaskoczyła nas pasja naukowa uczestników, ich wiedza, kreatywność i zaangażowanie. Autorzy zachwycili jurorów wiedzą, dociekliwością, naukowym podejściem i zaimponowali rozeznaniem w aktualnych badaniach. Ostatecznie po rozmowach z jury udało się wyłonić zwycięzców, którzy pojadą na Spitsbergen!
Jarosław Brodecki: Poszukiwanie na obszarach arktycznych mikroorganizmów zdolnych do rozkładu tworzyw sztucznych, w szczególności PP, PE, PS, PET
W ostatnich latach udaje się wykrywać coraz więcej mikroorganizmów zdolnych do rozkładu tworzyw sztucznych. Wciąż jednak brak enzymów o dużej aktywności i szerokim zakresie wytrzymałości na zmienne czynniki środowiskowe. Cecha taka jest niezbędna, by móc wykorzystywać drobnoustroje w procesach bioremediacji. Aktualnie poznane enzymy mogą być wykorzystywane niemal wyłącznie w bioreaktorach.Obszary arktyczne jako obszar wyjątkowo surowy środowiskowo i miejsce odnajdywania dotychczas wielu ekstremofilów produkujących ważne dla przemysłu białka, daje nadzieje na odnalezienie mikroorganizmów, które będą mogły być praktycznie wykorzystane w bioremediacji obszarów znajdujących się w strefie klimatu umiarkowanego i okołobiegunowego.
Monika Czarnecka: Polarne mszaki jako potencjalne źródło mikroskopijnych grzybów rozkładających roślinną materię organiczną w niskich temperaturach
Mszaki dominują w pokrywie roślinnej na wolnych od lodu terenach Arktyki i Antarktyki. Wiele mszaków zawiera w swych tkankach złożone związki chemiczne, które między innymi chronią je przed rozkładem przez mikroorganizmy. Mimo to mszaki są idealnym środowiskiem życia bogatych, lecz wciąż słabo zbadanych zbiorowisk grzybów mikroskopijnych. Czy takie grzyby mogłyby rozkładać, choćby częściowo, również związki organiczne o zbliżonej strukturze, np. występujące w różnych odpadach poprzemysłowych czy nawet zanieczyszczeniach. Czy byłyby zatem świetnym sposobem na bioremediację?
Olga Czeranowska-Panufnik Architektura Hornsundu a praca naukowca-badacza
Badania polarne wymuszają długi czas wspólnego zamieszkiwania nieznajomych sobie osób. Bardzo istotnym wydaje się być zatem zapewnienie pracownikom odpowiednich warunków życia, w tym możliwości spedzęnia czasu zarówno wspólnie podczas pracy i odpoczynku, jak i w osobności.Ergonomicznie zaprojektowane pomieszczenia i odpowiednie wprowadzenie strefowania w budynku (oddzielenia od siebie lub łączenia odpowiednio pomieszczeń o różnych funkcjach) może dać możliwość zmieszczenia w sposób efektywny wszystkich funkcji na niewielkiej przestrzeni. Jak zbadać ich potrzeby i zapewnić komfort i funkcjonalność w ekstremalnych warunkach?
Sara Kamrowska Projekt innowacyjny ratunkowej kurtki magazynującej energię solarną za pomocą paneli fotowoltaicznych tekstylnych
W projekcie wykorzystano potencjał, jaki oferuje współczesna fizyka, mianowicie lekkie panele fotowoltaiczne wbudowane w tkaninę syntetyczną powłoki kurtki oraz magazyn energii, który stanowi specjalna para baterii. Cały system jest ze sobą kompatybilny oraz w dużym stopniu samowystarczalny, wszystko po to, by zapewnić polarnikom komfort i bezpieczeństwo w ekstremalnych warunkach.
Agata Łaska Wpływ przebywania na stacji polarnej na jakość filmu łzowego
Zaburzenia filmu łzowego są bardzo często spotykanym problemem, który może powodować uciążliwe dolegliwości ze strony układu wzrokowego. Na wystąpienie i/lub nasilenie się objawów mogą mieć wpływ różne czynniki środowiskowe (w tym także narażenie oczu na kontakt z zimnem, wiatrem czy promieniowaniem słonecznym odbitym od śniegu, lodu i wody). Czy przebywanie w strefie polarnej oraz charakter zajęć wykonywanych przez uczestników wypraw podczas pobytu na Stacji Polarnej Hornsund mają istotny wpływ na jakość filmu łzowego? Jakie ewentualne dolegliwości związane z zaburzeniami filmu łzowego są najbardziej uciążliwe dla uczestników wypraw polarnych?
Mateusz Wasiluk Modelowanie zmian dynamiki lodowców z wykorzystaniem głębokiego uczenia maszynowego
Jakie są możliwości wykorzystania algorytmów głębokiego uczenia maszynowego (sztucznych sieci neuronowych) do przewidywania i modelowania dynamiki zmian lodowców, na przykładzie Lodowca Hansa i z wykorzystaniem danych meteorologicznych, klimatologicznych oraz sejsmologicznych? Taki model po zaimplementowaniu, zoptymalizowaniu, nauczeniu i walidacji mógłby przynieść ogromne korzyści: sztuczne sieci neuronowe cechują się większą od człowieka zdolnością dostrzegania zależności w dużych i skomplikowanych zbiorach danych, jak np. korelacji między wieloma zmiennymi. Dlatego jednym z celów tego projektu i scenariuszy użycia wynikowego modelu jest sprawdzenie wpływu poszczególnych, zwłaszcza nieoczywistych czynników na zachowanie lodowca.
Pozostali finaliści zasługują również na wyróżnienia: Aleksandra Rot-Laskowska za pomysł zasilania stacji w energię elektryczną przez turbinę wiatrową z pionową osią obrotu z wykorzystaniem eżektora; Bartosz Źrebiec za projekt butów i rękawic zapobiegających odmrożeniom; Edwin Sieredziński za kompleksowe badania nad pasożytniczymi orzęskami krylu, Mateusz Rogaski za pomysł na badania z wykorzystaniem sieci modularnych, stosowanych w geodezji, Sonia Paź-Dyderska za zainteresowanie problemem wpływu psich zaprzęgów na svalbardzką naturę i Dominika Herbuś za analizę diety polarników.
SERDECZNIE GRATULUJEMY!